Słowo o kulturze Indii
Słowo o kulturze Indii
Jakie są kompetencje Indii, aby były przewodnikiem dla całego świata? Powinniśmy wiedzieć, że z 49 cywilizacji, które istniały przed Chrystusem, indyjska jest jedyna, która żyje i wibruje. Pozostałe 48 cywilizacji, wielkie imperium rzymskie, cywilizacja grecka, egipska i inne, wszystkie one są martwe i przebrzmiałe i nie mają dziś śladu swej starożytnej chwały i majestatu. Ale cywilizacja indyjska, która żyła i wibrowała przez tysiące lat bez przerwy, również dziś żyje i wibruje starożytną myślą tego kraju. Dlaczego tak się stało? W jaki sposób Hindusi mogli to zrobić? Czy wiecie, jak mantra Gajatri była recytowana 5 000 lat temu? Jak szanowane są kobiety? Jak czczona jest krowa? Jak czczone jest tulasi (bazylia)? Jak podziwia się matruthwa bhawę – wyobrażenie matki, we wszystkim, co widzicie? Na przykład, Hindusi mówią matka Ganga, matka ziemia itd., wyobrażając je sobie jako matkę – mathruthwa bhawę. Ta koncepcja nie pojawiła się w żadnym innym miejscu na świecie. Świat Zachodu powinien zobaczyć to wszystko i naśladować. Jeśli chcemy mieć pokój w rodzinie, w kraju i na świecie, powinniśmy kierować się ideami przekazywanymi przez starożytnych mieszkańców Bharatu (Indii), które przyświecały pokoleniu za pokoleniem w tym kraju. Starożytne Wedy, Upaniszady, Purany i inne dzieła nie należą wyłącznie do Hindusów, stanowią dziedzictwo, z którego czerpać mądrość może cały świat. Jeśli ludzkość ma przetrwać, powinna poznać i przyswoić sobie tę odwieczną mądrość. Nie znaczy to, że należy nawrócić się na hinduizm. Trzeba tę sanathana dharmę, czyli odwieczną mądrość, przenieść na grunt własnej kultury i zaadoptować ją. Należy w duchu tych wartości przeobrazić własną kulturę, aby zacząła służyć człowiekowi, zamiast go deprawować. Aby to było możliwe, należy najpierw dogłębnie poznać kulturę i duchowość Indii.
(Na podst. przemówienia prof. N.S. Ramaswamy'ego wygłoszonego podczas Ati Rudra Maha Jadżni w Prasanthi Nilayam, 14.08.2006 r.)
Kultura służy udoskonalaniu człowieka - mówi Sathya Sai Baba
Bez kultury nie może istnieć ludzkie życie. Kultura to droga życia. Lekceważąc tę drogę i kierując się w złą stronę, człowiek gubi spokój i bezpieczeństwo.
Słowo sanskriti, oznaczające w sanskrycie kulturę, pochodzi od sanskritam [oczyszczone, udoskonalone] i wskazuje na proces rafinacji, czyli oczyszczania i udoskonalania dowolnej rzeczy, zanim będzie się nadawała do użytku. Na przykład zauważmy, jak wiele przemian przechodzi padi [niełuskane ziarno ryżu], zanim stanie się zdatne do konsumpcji: młócenie snopów, przesiewanie i oddzielanie ziaren od plew, tłuczenie lub mielenie w celu usunięcia łuski z ziarna, czyszczenie ryżu z obcych ciał takich jak kamyki czy nasiona chwastów, moczenie surowego ryżu w wodzie i w końcu gotowanie na ogniu, aby otrzymać ugotowany ryż. Takie sanskriti (rafinacja) podnosi również wartość rzeczy. Na przykład, wartość padi wynosi - powiedzmy - 100 rupii za worek. Jednak kiedy zostanie wyłuskane i oczyszczone, wartość jednego worka ryżu wyniesie 600 rupii, czyli mamy tu sześciokrotny wzrost wartości dzięki procesowi rafinacji. Rozważmy drugi przykład. Jeśli zegarek na rękę wykonany ze stali nierdzewnej zostanie zgnieciony i przetopiony, to otrzymana z niego stal nie będzie warta nawet ćwierci rupii. Jednak gdy z tej samej stali zostanie wyprodukowany zegarek, to jej wartość wzrośnie do tysiąca rupii.
Podobnie, człowiek nie powinien pozostawać na poziomie, na którym się narodził. Powinien przejawiać swoją wrodzoną boskość [swoją prawdziwą wartość]. Dlatego studenci powinni zdobywać - obok wiedzy akademickiej - wartości takie jak pokora i zdolność rozróżniania, które pomogą im stać się w pełni ludzkimi istotami. Tak jak nasienie znajduje spełnienie w owocującym drzewie, tak człowiek powinien znaleźć spełnienie w celowym życiu przynoszącym owoce pokoju, bezpieczeństwa i miłości, i prowadzącym do doskonałości przez transformujące sanskarany [obróbki]. Miłość jest boską cechą człowieka. Jednak powinna być okazywana nie tylko ludziom, ale także ptakom, czworonogom i innym żywym stworzeniom. Prawdziwe sanskriti [kultura] polega na takiej właśnie ekspansji miłości, a jednocześnie - na porzuceniu ciasnoty umysłowej i rozwijaniu szerokich horyzontów, co prowadzi do prawdziwego szczęścia zarówno osobistego, jak i w społeczeństwie. W ten sposób ludzka natura wznosi się do boskości.
(Fr. dyskursu Sathya Sai Baby z dnia 20.05.1990 r. w Brindawanie)